Zoals al verteld in mijn vorige bericht, is de behandeling van mijn ziekte vorige week gestart. Vanmorgen is week 2 van de bestraling ingegaan. Nee, dat typ ik niet goed. Gisteren is de eerste volle week van de bestralingen ingegaan, na deze week nog drie volle weken.

Nou ja om het goed te stellen, 5 down, 19 to go.

Tijdens mijn vorige bestralingen in het VU, waarbij mijn hals werd bestraald, werd ik vastgesnoerd in een masker dat op maat was gemaakt. Dit om beweging tijdens bestralen te voor komen. Nu hoeft dat echter niet. Ik kan gaan liggen, armen in steunen boven mijn hoofd leggen. Ze zorgen er met zijn tweeën voor dat je helemaal uitgelijnd onder dat apparaat komt te liggen. En gebruiken daarmee hele koude handen op je ribbenkast……

Vervolgens verlaten zij de ruimte. Er wordt eerst een scan / foto gemaakt waarna op basis daarvan, de puntjes op de i worden gezet voor wat betreft de uitlijning. Nu is alles klaar om te bestralen.

Dan begint de bestraling. In een minuut zoeft dat apparaat al zoemend 2 keer over je heen en na amper 10 minuten nadat je uit de wachtkamer bent geroepen sta je alweer buiten.

Als je mij dus vraagt wat voor mij het meest verbazingwekkend is aan het bestralen is dat je dus anderhalf uur in de weer bent voor een behandeling van 1 minuut. Maar wat ben ik blij dat die behandeling er is en ik onderga het dus ook graag.

We zijn pas een week onderweg, ik heb nog geen last van bijwerkingen. De (bij)werking van bestralen begint pas na een week of twee.

Gelukkig heb ik fysiek nog geen last gehad van deze tumor. Sinds dat er puncties zijn genomen merk ik wel dat het er is maar het heeft me nog niet beperkt. Ik kan me dus fysiek goed op peil houden. Een aantal flinke wandelingen per dag met en zonder hond (14000 stappen of meer) en dagelijks een uur op de hometrainer, flink doortrappen en de weerstand zo ingesteld houden dat ik een hartslag van 105-120 per minuut heb.

Het enige wat ik niet in de hand kan krijgen is de plotselinge vermoeidheid die op kan spelen. Dan kan ik echt helemaal niets. Dat is en blijft irritant.

Vol vertrouwen de tweede week in, een tevreden revalidatiearts en diëtiste vanwege mijn fysieke gesteldheid en gewicht. Ik hoop dat de bijwerkingen mee blijven vallen en ik me fysiek goed op toeren kan blijven houden.

Tot de volgende!

NB: het plaatje is niet een bestralingsapparaat van het AVL, maar heb ik gepikt van het LUMC. En het plaatje is zuiver ter illustratie.