Inmiddels is het alweer ruim een week geleden dat ik mijn laatste bestraling had. De 24ste van de 24. Parijs leek ver, maar het viel allemaal reuze mee. Als je er maar een uitje van maakt, zoals bijvoorbeeld dagelijks een praatje maken bij de receptie, de parkeerbeheerder die je al van verre herkent, is het allemaal prima te doen. Ook woon ik niet al te ver van de locatie, dus is het te overzien. Ik kan me wel voorstellen dat als je er niet lekker inzit, dat het dagelijks heen en weer rijden voor een behandeling van nog geen minuut een beste belasting kan zijn. Zeker als je van verder moet komen.

Het leek kwa bijwerkingen ook allemaal rozegeur en maneschijn, maar sinds afgelopen zondagnacht is het toch allemaal best wel wat zwaarder geworden. Mijn slokdarm is meebestraald om de maximale dosis op de tumor te kunnen krijgen. Mijn slokdarm heeft daarbij zo’n 10 procent van de dosis meegepakt. Dat uit zich momenteel in een slokdarm die bij vlagen goed in de fik lijkt te staan. Gekruid eten irriteert als een malle. En het zuur hebben (wat ik toch al vaker heb sinds de eerste ingreep) is een feest geworden van alles continue preventief terugslikken tot ik 6 Rennies heb weggewerkt. En bruinbrood gaat er in reguliere vorm niet door. Gelukkig kun je brood in soep dopen.

Nu ben ik een liefhebber van eten, als ik niet eet word ik chagrijnig en dat wil ik niet. Dus linksom of rechtsom gaat het naar binnen. Het is even werken maar goed. Ik krijg mijn calorietjes binnen dus ik ga ervan uit dat de diëtiste bij het volgende meetmoment trots op me is.

Ander ongemak is mijn rechter long, waarvan natuurlijk een stukje is bestraald. Het arme ding voelt alsof het 12 rondes in de ring heeft gestaan tegen Rico Verhoeven. En, onverwacht, heeft verloren op KO.

Waar ik van baalde is dat ik me daarom vorige week fysiek niet lekker voelde en me niet kon zetten tot hometrainen of roeitrainen. Het lijkt wel iets op te knappen. Gister een half uur en vandaag een uur lekker (licht) getrapt op de hometrainer. Vanavond misschien nog even op de roeitrainer na de F1.

Ook die vermoeidheid blijft maar. Ik heb het vorige week nog maar eens ter sprake gebracht mij mijn reguliere APK check. Voor nu is het even moeilijk om daar gericht onderzoek te doen. Immers, is er vanuit die tumor een mogelijke verklaring (geweest), kan het nu een (bekende) bijwerking van de bestraling zijn. Het blijft voor mij wel een ongrijpbaar ding. 10 uur slapen per nacht en ook overdag nog vaak moeten gaan liggen is iets wat nu al een tijd duurt, ik niet van mezelf van nature herken en heel graag vanaf wil.

Nou ja, ik kan een hoop willen, maar het belangrijkste is dat ik van die tumor af wil. De radiotherapeut-oncoloog is vreselijk positief over de afloop, maar zekerheid hebben we niet eerder als dat we de uitslag hebben van een nog te maken scan in de nabije toekomst.

Die laatstgenoemde scan is nog niet gepland. Dinsdag weer voor een (bijwerkingen)controle naar de radiotherapeut-oncoloog. Ik zal hem eens vragen wanneer die wordt gepland. Als ik me goed herinner van de voorlichting, zal dat zo’n 5 weken na de laatste bestraling zijn. Tot die tijd: Ik ben positief gestemd, maar spannend blijft het.

Tot de volgende!